همایش دو روزه‌ی حکمت، موسیقی و زیرزمین در انجمن حکمت و فلسفه ایران برگزار شد. در ابتدای این همایش که با استقبال شدید دوستاران فلسفه و موسیقی و زیرزمین مواجه شد، دکتر غلامرضا اعوانی، رییس انجمن حکمت و فلسفه ضمن سلام و خوشامدگویی به مدعوین محترم و حاضرین، شرح مختصری از تاریخ حکمت در قلمرو مسلمین، سیر حمکتِ آندرگراندی در اروپا، چگونگی نگارش کتاب الاغانی فی تحت الارض و فعالیت‌های زیرزمینی انجمن حکمت و فلسفه را بازگو کرد و تصریح کرد که این انجمن بیش و پیش از بنیاد میراث ایران در قبال فعالیت های زیرزمینی احساس مسئولیت و حس تولی گری دارد. سپس چون موقع ناهار و پذیرایی رسیده بود، اعوانی،ادامه سخنان خود را به فرصتی بهتر موکول کرد.

در بعد از ظهر روز اول این همایش، آنتونیو نگری، اندیشمند ایتالیایی نخستین سخنران جلسه بود. وی مهمترین رسالت فلسفه را ایجاد رعب و وحشت ذکر کرد که متاسفانه طی هزاران سال از مسیر خود بدور افتاده و موسیقی زیرزمینی را از این جهت ادامه دهنده مسیر راستین فلسفه دانست. او با شور و حرارت از رابطه فلسفه، هنر و جنایت سخن می گفت و خاطره ای از دوران جوانی خود تعریف کرد که پس از خواندن یکی از کتاب های نیچه، می خواسته در زیر زمین خانه با سیم گیتار زن همسایه را خفه کند… و در همین حال چنان هیجان زده شد که با زنجیر دستبند خود به محمد ضیمران که در جایگاه مجری جلسه نشسته بود حمله کرد، اما قبل از خفه کردن او با ضربه باتوم یکی از افسران اینترپل که محافظ وی بود، بیهوش شد.

سخنران دوم همایش، ضیاموحد، پس از خواندن شعری از سعدی، به موضوع سخنرانی خود که منطق موجهات و موسیقی زیرزمینی بود پرداخت. ضیاموحد معتقد بود که از آنجا که هیچ نوع منطقی در مواجهه ی بیسیکال محمولِ اشعار موسیقی زیر زمینی صادق نیست، از این رو آخرین پاسخ فرگه به اشکال راسل که به نحوی همیشه صادق بیان می داشت که اگر وی را در زیر زمین خانه اش بیابد، تبدیل به مجموعه ای از فاضلاب می کند، در این قضیه کارایی ویژه ای دارد و همین نشان از سالبه به انتفاع موضوع بودن آن می کند. دکتر ضیا موحد در انتهای سخنرانی خود، ضمن اشاره به این موضوع که فهمیده است که هیچکدام از حاضران به فحوای حرفهای وی پی نبرده اند، تاکید کرد که اجازه نخواهد داد دانشجویانی تا این حد خنگ و عقب افتاده و بیسواد، از پایان نامه های خود دفاع کنند.

پس از آن نوبت به پذیرایی عصرانه در زیرزمین انجمن حکت و فلسفه رسید، که در هنگام صرف کاپوچینو توسط میهمانان، گروه موسیقی زیرزمینی خواهرتو…! با اجرای غافلگیرانه دو قطعه از آخرین کارهای خود، آن چنان شوری به مراسم بخشیدند که بسیاری از حاضران، از جمله استاد ابراهیمی دینانی و محمدعلی ابطحی به انجام حرکات موزون و شکستن فنجان ها پرداختند.

بعد از این مراسم، نوبت به بخش دوم سخنرانی های عصر روز اول رسید. نخستین سخنران این بخش مهدی جامی، مدیر رادیو زمانه بود. جامی ابتدا به تعریف موسیقی زیرزمینی پرداخت و آن را اینطور تعریف کرد هر صدایی که در زیر زمین تولید شود موسیقی زیرزمینی نام دارد.
نویسنده کتاب ادب پهلوانی آنگاه به ردپای این نوع موسیقی در متون کهن پرداخت و افزود قدیمی ترین متنی که در آن مستقیما به موسیقی زیرزمینی اشاره شده است بیتی است مربوط به ابوالفرج ماتحتیان که یکی از تیزی فروشان قرن سوم هجری بوده است که سروده:
تیزی دهم زیرزمین    موسیقی ام باشد چنین
و افزود  اما من گمان می کنم -گرچه مکتوبات آن هنوز یافت نشده اند – دست کم 1500 سال سابقه این نوع موسیقی به پیش از آن تاریخ برگردد. جامی سپس به رسالت رادیو زمانه در بسط و گسترش این هنر متعالی پرداخت و قول داد تا چند برنامه کوتاه این رادیو را که به این نوع موسیقی نمی پردازند حذف کند ونوید تبدیل محمدرضا نیکفر به یکی از ستاره های موسیقی زیرزمینی را نیز داد. وی در انتها گفت: ببخشید هانی عسلا. دیگه باید گوبک کنم. آخه فرح جون منتظرمه. جیگرتونو. بای!

سخنران آخر این بخش مراد فرهادپور بود. فرهاد پور در حالی که توسط امید مهرگان محافظت می شد پشت تریبون قرار گرفت. وی ضمن ابراز خرسندی از زیرکار آمدن این نوع موسیقی که مروج آنارشیسم متعهد چپ و یادآور شورش های 1968 فرانسه است، در حالی که نرمه دماغ خود را می خاراند گفت مارکوزه هم در این باره یک حرفای جالبی داره. که امید مهرگان گفت ها آقام راست میگه. فرهادپور ریشه این نوع موسیقی را در اعتراض جوانان به سرمایه داری لیبرالی دانست و تصریح کرد که بهمین خاطر ناسزا، توهین و فحش خوارمادر از ارکان اصلی موسیقی زیرزمینی است که این سخنان مجددا با تایید مهرگان که با چماق در کنار وی ایستاده بود مواجه شد. فرهادپور در حالی که نرمه دماغ خود را می خاراند گفت تازه جای خیلی کارای فلسفی و هنری تو زیرزمینه. چون تو اونجا نه صدا بیرون میره نه دود. نه امید؟ که مجددا با تایید مهرگان روبرو شد.
فرهاد پور سپس در حالی که پوست نرمه بینی خود را می کند وعده داد که پس از کودتای خونبار وی و مهرگان و روی کار آمدن حکومت چپی مراد-امید موسیقی زیرزمینی به عنوان تنها هنر رئالیستی خلقی مورد توجه قرار گیرد تا بدان وسیله روزانه هزار
ان تُن دود و فحش
و فضیحت، از زیرزمین ها نثار غرب و دنیای سرمایه داری شود. در این هنگام با عطسه یکی از حاضران ردیف جلو، فرهادپور و مهرگان از پنجره به بیرون پرت شدند.