در سایت عصر ایران خواندم که حرف های رحیم مشائی درباره اهمیت سرویس های بهداشتی عمومی، دستمایه شوخی و خنده و خنده سازی بعضی رسانه ها شده. من نمی دانم چرا بعضی ها فکر می کنند جنس کلمه باید موضوع طنزشان را مشخص کند. والله بالله اگر آقای رحیم مشائی بتواند به قولش عمل کند و در هر 25 کیلومتر مسیر، یک سرویس بهداشتی (حتما مجهز به سرویس فرنگی) بسازد؛ بزرگترین خدمت به ایرانگردی و جهانگردی کشور را انجام داده. اصلا شوخی نمی کنم و این معضل به خصوص در مورد صنعت توریسم، بزرگترین معضل است. این را من بارها و بارها از دستندرکاران تورهای ایران گردی برای خارجیان شنیده ام. نمی دانم کجای این حرف شجاعانه و -امیدوارم- اقدام مفید و کارآمد، مسخره بوده که دوستان به سخره گرفته اندش.
در قدیم هم اهمیت زیادی به مستراح های عمومی می داده اند. جالب اینجاست که در قدمگاه (زادگاه اجدادی ما در نزدیکی نیشابور)، یک توالت عمومی بسیار بزرگ قرار دارد که وقفی است. یعنی همه می شناسند که فلانی، هفتاد هشتاد سال پیش، اینجا را وقف ساختن مستراح عمومی برای زائران کرده بوده و هیچکس از اهالی را هم ندیده ام که دراینباره شوخی کند.
پ.ن: راستی پیشنهاد می کنم بخشی از کار به بخش خصوصی واگذار شود. واقعا چه اشکالی دارد که شخص یا اشخاصی مسئول تهیه امکانات و به خصوص پاکیزگی سرویس های بهداشتی باشند. الان در بسیاری از کشورها همینطور است. به نظر من اگر میراث فرهنگی سرویس ها را بسازد و بعدا اداره آنجا را -با نظارت خود- به بخش خصوصی واگذار کند، دوام و بقای کار تنظیم می شود. در بسیاری از کشورهای دنیا هم همنیطور است. شما حاضر نیستید برای استفاده از یک سرویس بهداشتی تمیز، با آب گرم و مایع دستشویی و دستمال کاغذی، مثلا 500 تومان بپردازید؟