-عزی؟
=جان عزی

– پس چرا به هدف نمی‌خوره؟
=قربونت برم می‌خوره. هنوز دستتون گرم نشده.

-چی چی رو گرم نشده? تا حالا پونزده بار پرتاب کردم.
= نه قربان پونزده بار هم نبود. سیزده بار بود. حتما می‌خوره دفعه بعد.

-هر دفعه همینو می‌گی. به جای این همه حرافی وردار ببر این مگسک پرتاب زلزله رو نشون یه تعمیرکار بده.
= قربان به چه اطمینانی من اینو وردارم ببرم بدم به تعمیرکار؟ یادتون نیست زئوس رو همین تعمیرکارا به روز سیار نشوندن؟ زد به جای اسپارتی‌ها المپ رو داغون کرد…

– من نمی دونم. یه کاری بکن که بخوره به هدف. بابا ما فقط سی میلیارد سال نوری با اینا فاصله داریم ولی هنوز نتونستیم یه دونه زلزله بنشونیم وسط تهران. د آخه این بدبختا تو بوشهر و آذربایجان و سیستان و کرمان چه گناهی کردن؟
= حالا مگه چی شده قربان. اینا دو تا مینی‌بوسشون تصادف می‌کنه از کل این زلزله‌ها بیشتر تلفات می‌ده. شمام واسه چه چیزایی اوقاتتون رو تلخ می‌کنین ها.

– چی چی رو چی شده. ابله این درجه‌ش هم درست کار نمی کنه. د آخه زلزله‌ی هشت ریشتری عدل توی سیستان؟ حالا خودم رحم کردم درجه‌ی نفوذش رو هم اشتباهی زیاد گذاشته بودی. می‌دونی اگه رو سطح بود چه فاجعه‌ای پیش می‌یومد؟
= قربان شمام که هر وقت دلتون پره سر ما خالی کنین. خب چه گیریه دادین به زلزله؟ یه بلای دیگه نازل کنین.

– همه رو امتحان کردیم قبلا. از سیل و آلودگی کشنده هوا بگیر تا سقوط هواپیما و حتی حکومت اسلامی و ولایت فقیه. اینا رو باید فقط باید با زلزله خلاص کرد. دلم می‌سوزه بیچاره‌ها دارن خیلی عذاب می‌کشن.
=قربان می‌خواین یکی یکی تیر خلاص بزنیم؟ مثل این اسبای تو مسابقه که پاشون می‌شکنه

– نه. حالا بذار یه بار دیگه امتحان کنیم. اون زلزله انداز رو بده من، یه شیش و هشت ریشتری بذار توش، مگسک رو تنظیم کن، نفوذ رو هم بذار رو پونزده کیلومتر ببینیم چی میشه…