از آنجائیکه هر چیزی فاخرش خوب است و طی سال‌های اخیر، گرایش به سوی "طنز فاخر" شدیدا رواج یافته است؛ بنا به خواهش برخی از احباب بر آن شدیم که با تفسیر و توضیح بیشتر درباره طنز فاخر و باب‌های گوناگونِ آن، در این راه مقدس گامی چند برداشته باشیم.

فاخر: فخرکننده، خوب، نازنین، دوست داشتنی، بی آزار، مجلل.

طنز فاخر: طنزی که در آن به کسی یا چیزی گیر داده نشود و از کلمات جلف و افعال شکسته استفاده نشود و به ترانه های غیرانقلابی اشاره نکند و مطلقا به مسائل جنسی اشاره نکند و از کلمات مطنطن استفاده کند و به مسایل بزرگ بشری و ملی بپردازد و برای جمیع مردمان، از کودک چهارساله تا پیر هشتاد ساله آموزنده باشد.

تفاخر: به ظهور رساندنِ طنز فاخر، عرضه طنز فاخر در حضور بزرگان و "مرحبا" شنیدن و مفتخر شدن.

مفاخره: به اشتراک گذاشتن طنز فاخر، شرکت در جشنواره‌ها و در مورد موضوعات فخیر، طنز نوشتن و جایزه گرفتن و بچه خوبی بودن.

مفخور: کسی یا چیزی که سوژه طنز فاخر قرار گرفته باشد، از قبیل: مترو و مالیات. 

متفخّر: آنکه بسیار طنز فاخر در همیان و آستین و پاچه دارد.

مِفخَر: اسم آلتِ طنز فاخر. کلمات مودبانه و خوش وزنی که اساس یک طنز فاخر را تشکیل می دهند، مثل "به نظر حقیر اینطور می‌رسد که…"، "جسارتا معروض شود که…"، " محتمل است که…"و "… می باشد!"

مفخار: محل طنز فاخر. جشنواره، همایش، محضر بزرگان.

استفخار: طلب طنز فاخر کردن. بودجه دادن و جشنواره راه انداختن و فراخوان طنز فاخر دادن و برنده معین کردن و جایزه دادن و خوشحال بودن.

مُستفخِر: آنکه چون طلب استفخار شِنَوَد، طنز فاخر نویسد و فرستد و برنده شود و سکه گیرد.

فخارت: میزان فاخر بودن. نمره مودب بودن و بی ضرر بودن و همه را راضی نگه داشتن.

طنز فخیر: طنز بسیار فاخر. طنزی که از شدت فخارت، به جای خنده بر لب، اشک در چشم آورد. مداحی.

فَخّار: طنزپردازی که از شدت تولید طنز فاخر و نخوردن اوآراس، عن قریب ریق رحمت را سر خواهد کشید.

تفخیر: فاخر دانستن. لطف کردن و طنزی را فاخر لقب دادن. لبخند ملیح زدن و آفرین گفتن.

فخراء: جمع طنزپردازان فاخر که معمولا در جشنواره ها و محضر بزرگان دور هم جمع می شوند، به همدیگر استاد می گویند و در دل، اعضای فامیل همدیگر را استاد می کنند.

انفخار: فاخر شدگی. در مورد طنزی بکار می رود که از فخارت لازم برخوردار نیست و بنا به صلاحدید ممیزانی همچون سردبیران نشریات، دبیران جشنواره، اساتید فن برای چاپ، شرکت در مسابقه و ارائه در محضر بزرگان، با جرح و نعدیلات لازم فاخر می شود.