هفته پیش بعد از سالی رفتیم شیراز. شرحش را شاید به زودی نوشتم ولی عجالتا همینقدر داشته باشید که باجناغمان ما را برد به جایی به اسم باغ گیاهشناسی یا یه همچه چیزی که برای ساعتی قدم زدن بد نبود. شیرازی ها ابتکار جالبی انجام داده بودند و گویا با شناخت از نیاز فطری ابناء بشر(!) برای نوشتن یادگاری در جاهایی که درخت هست، تابلوهای مخصوصی را آنجا گذاشته بودند که هر کس با دیدن درختان تحریک شد و نتوانست جلوی خودش را بگیرد، روی آن تابلوها یادگاری بنویسد.

روی این تابلو، یکی نوشته بود: به چشمانت بیاموز که هر پوست و استخوانی ارزش دیدن را ندارد!