یادداشت قبلی من با نام «روز و بازتاب، مهسا یوسفی و حسين درخشان!» مورد اعتراض عده ای قرار گرفته و در راس همه نیک آهنگ کوثر، که هر چند در وبلاگش اشاره نکرده ولی به نوعی به من و کسانی که با من همفکرند، جواب داده. (+و+) نیک آهنگ مدعی ست که حسین درخشان دروغ می گوید و پول گرفته، اما خوب کار نکرده و در نهایت روزآن لاین را فلج کرده. در این نوشته فرض می کنم نیکان درست بگوید و با این فرض به چندنکاه مهم اشاره می کنم:

1- من چند بار در مطلب قبلی نوشته بودم اگر فرض کنیم ادعای حسین راست باشد یعنی حسین درخشان کارش را درست انجام داده باشد و روز پول او را نداده باشد آنگاه حق با حسین درخشان است؛ و حتی فرض مساله را بولد هم کرده بودم تا بر شرطی بودن قضیه تاکید شود. با این فرض  استدلالی کرده بودم به این شکل

اگر p و q آنگاه z

که این صورت استدلال است و به ماده آن ربطی ندارد. یعنی صورت استدلال می تواند درست باشد اما ماده و نتیجه درست نباشد. مثلا این صورت استدلال درست است:
الف حیوان است و هر حیوانی تنفس می کند پس الف تنفس می کند.
حالا اگر به جای الف، میز قرار بدهیم می شود:
میز حیوان است و هر حیوانی تنفس می کند پس میز تنفس می کند.
که نتیجه « میز تنفس می کند » غلط است اما صورت استدلال بالا همچنان درست است.

صورت استدلال من هم، كه مطابق با آن به يك برنامه‌نويس حق مي‌دادم در صورتيكه شش ماه دستمزد نگرفته باشد و برخورد بدي هم ديده باشد، يك سايت را فلج كند؛ درست است. به بیان خیلی خودمانی تر: اگر حسین راست میگه و چون پولشو ندادن روز رو بسته، خوب کرده والا نه.

2- بعضی ها گفته اند که من عجله کردم و با بی اطلاعی اظهار نظر کرده ام.
من چطور باید اطلاع پیدا می کردم؟ روز بسته شده و هیچکس چیزی نمی گوید. حسین ادعایی می کند و هیچ کس اعتراضی نمی کند، آنهم کسانی مثل روز آنلاینی ها که هرکدامشان به ده ها رسانه دسترسی دارند و از وبلاگ‌هایشان تا سایت های خبری و حتی جراید را می توانند برای توضیح استفاده کنند. آیا واقعا اهالی روز نمی توانستند یک اطلاعیه يا حتي توضیح کوتاه در این رابطه و ادعاهای حسین درخشان  در پايگاهي مثل گویانیوز منتشر کنند؟ مگر نه این است که سکوت هم می تواند منشا خبر یا دسته کم گمانه زنی باشد؟

3-  من هنوز بر سر حرف قبلی ام هستم و فکر می کنم جز مصداق –که ممکن است درست نباشد- مفهوم حرفهایم درست است. می دانید من از سال 81 به بعد همیشه این مشکل را با جامعه، اصلاح طلب ها، اخلاق گراها، روشنفکرها، دوستان و خودم داشته ام، که چرا یک چیز خوب و بجا را به عنوان پروپاگاندا انتخاب می کنیم و بعد وقتی قضیه وارد بعد شخصی خودمان می شود، تمام تلاشمان را جمع می کنیم تا با ماست مالیزاسیون از زیر آن در برویم؟ از آن وحشتناکتر: چرا احکام کیفری رطب خوردن Ø
±Ø§ کسانی صادر می کنند که نه فقط رطب خورند، که تاجر رطب هم هستند؟!

 مثال عرض کنم. لابد دیده اید که یکی از حضرات بلاگر، دایم سنگ دزدی های اینترنتی را به سینه می زند و تقریبا در رسوا کردن هر کسی که مطلبی یا عکسی یا حتی کدی را Ú©Ø´ رفته باشد، همکاری می کند. البته جزاهم الله! خدا خیر هر بلاگری را بدهد که در رسوا کردن دزدهایی که از دسترنج یا خلاقیت دیگران استفاده می کنند شرکت می کند. اما وقتی می بینیم طرف خودش اینکاره است ماجرا خیلی زشتتر و دردناکتر می شود. نمونه هم بدهم که ادعا، هوایی نباشد. از اینکه بخشی از سخنرانی حضرت در همدان حاصل دسترنج یکی از مطالب من بود که در خردنامه چاپ شده بود، و هیچ اشاره ای در آن از من می گذرم، ولی آهای ملت –همان ملتی که قرار است بروید و خشتک کسانی که داستان های خوابگردی ها را می دزدند، روی سرشان بکشید!– شما را به خدا بگویید اگر شما عکاس این عکس Ø¨ÙˆØ¯ÛŒØ¯ØŒ و آنرا با یک پاور شات Ø¢ 70 فکسنی با هزار بدبختی می گرفتید و بعد یک نفر آن را همینجوری در وبلاگش می گذاشت چه می کردید؟ و بعد اگر هر چهار روز یکبار می دیدید همان شخص شدیدترین و غلیظ ترین موضع ها را در قبال دزدی ها و"سفيدخوری"های اینچنینی ابراز می کرد چه حالی پیدا می کردید؟ (و تازه فکر می کنید الان چه می شود؟ جز اینکه این ادعا یا با فحش و فضیحت جواب داده شود و یا با بی اعتنایی که یعنی اصلا نمی بینمت داداش! و این در حالی است که انتظار حضرتش لابد این است که مثلا مهدی رجبی نامی که او هم در همین رده فعالیت دارد (منتها به شکلی ناشیانه و البته با این فرق که نه نقش پلیس و واعظ را دارد و نه  خیانت در امانت می کند!) باید مثل ملودرام های تلویزیونی، یک شبه نادم شود و غلط کردم نامه بنویسد!)

بگذریم. حالا مشکل ما با روز شبیه همین است. دوستانی که همیشه اعتقاد و مبنای کارشان –که الحق درست هم هست- این بوده که دانستن حق مردم است و باید به شعور مخاطب احترام گذاشت و عدم شفافیت به جریان آزاد و سالم اطلاعات ضربه می زند، چرا آنچنان در مقابل ادعای صریح (گیریم نادرست) حسین درخشان، بدون هیچ دلیل منطقی و یا مصلحت اندیشی قابل قبول، سر پنهان می کنند که Ø
¢Ø¯Ù… عاقل لاجرم اینطور نتیجه می گیرد که پس این ادعای حسین –که از لحاظ منطقی دور از عقل نیست- درست است؟ این از شفافیت آقایان!

از آن طرف، بعد از یک هفته که هیچ توضیحی به ده ها هزار نفر خواننده داده نشده ، دست آخر هم که توضیح می دهند، توضیحاتی غیررسمی و آن هم تدافعی در یک وبلاگ ارائه می شود.این هم از احترام به شعور مخاطبان!

4- پروین اعتصامی شعر بسیار زیبایی دارد که اینطور شروع می شود:

برد دزدی را سوی قاضی عسس    خلق بسیاری روان از پیش و پس

و بعد با سوال و جواب دزد و قاضی پیش می رود و در نهایت با ادعانامه دزد عليه قاضي تمام می شود. گمانم، وصف حال ما در اینجاست که متاسفانه بخاطر ندارم تا تایپ کنم. لطفا خودتان پیدا کنید و بخوانید. به خصوص آنجا که دزد بعد از ذکر دزدی های کلان قاضی، ملامتش می کند که گناه بزرگتر تو اين است حد هم به آفتابه‌دزدها مي‌زني:

حد به گردن داری و حد می زنی         گر یکی باید زدن صد می زنی

حالا ما دزد خطاکاریم یا قاضی خوش نام؟!