سه شنبه صادق آمد که فیلمنامه را بازنویسی کنیم. هی عطسه می کرد. گفتم سرماخورده ای بشین آنطرف، گفت حساسیت است و چسبید به من. البته از کنار که بتواند توی مانیتور را مانیتور کند. فردایش عین همان عطسه ها را می زدم و حالم هی بدتر شد.

از آنطرف هم هی درخواست می رسید برای شرکت در استندآپ کمدی. دست به دامن علی شدم. قرص و آمپول و شربت بست به ناف و جاهای دیگرمان که پنج شنبه سرپا باشم. اصولا مقاومت بدنم کم است به خصوص در مقابل سرماخوردگی و آنفولانزا که سابقه بستری در بیمارستان هم داشته ام.

به هر زحمتی بود برنامه پنج شنبه را اجرا کردم. البته آمادگی و تمرین استندآپ اول را نداشتم اما با توجه به مریضی و به خصوص اینکه شب قبلش نخوابیده بودم به نظرم نسبتا خوب از کار درآمد. اظهار رضایت اکثر تماشاچی ها هم همین را تایید می کرد. بقیه هم لابد نجابت به خرج داده اند و چیزی نمی گویند.

پنجشنبه هفته آینده (15 بهمن) هم دوباره اجرا خواهم داشت و روال رزرو هم مثل سابق فرستادن ایمیل به آدرس editor@itanz.net است. قول داده ام که در مشهد هم یک اجرا داشته باشم و در سایر شهرها هم خوشحال می شوم اجرا داشته باشم اما این منوط است به دست کم تامین سالن از طرف دوستان شهرستانی.

فکر می کنم در نوع خودش کار تازه ای باشد که یک نفر همینطور خصوصی و بر اساس یک ایده کاملا شخصی، بتواند با موضوعی غیرسیاسی مردم را بکشاند به سالن و چند تا نکته مفید را با چاشنی طنز ارائه بدهد و یکی دو ساعتی حال آدم ها را خوش کند، آنهم در چنین زمانه ای. البته این هدف من بوده و نمی دانم تا چه حد در اجرا به آن رسیده ام.

همچنان خوشحال می شوم نظرات دقیقتر دوستان شرکت کننده در برنامه را از طریق ایمیل، کامنت یا یادداشت در وبلاگشان بخوانم. به خصوص آن چند نفری که دفعه پیش هم حضور داشتند…